Gögnin sótt í Titusville, PA

Við vorum hálftíma að renna eftir sveitaveginum yfir til Títusville. Þetta er enn minni bær en við erum í... en þau hafa Walmart... Við dingluðum okkur eitthvað og hófum síðan leitina að expo-inu og startinu. Það tók langan tíma vegna þess að þeir gáfu ekki upp eiginleg heimilisföng. Síðar hittum við fleiri sem voru í sömu vandræðum og við.

Gögnin voru afhent á milli 4 og 7 í dag... þetta er frumraun hjá liðinu... það var hér maraþon 2006 en þetta er fyrsta Drake Well Marathon-ið.
Expo-ið var bara númera og bola afhending og þeir gáfu tásu-sokka.

Það var ein sportbúð í Títusville en hún var lokuð... sama í Franklin... svo ég fæ hvergi orkupulsur fyrir morgundaginn. Það verður bara að hafa það. 

Þá er bara að fara snemma að sofa, við verðum að tékka okkur út hér í Franklín fyrir hlaup og startið er kl 7 í fyrramálið.

Maraþon á landsmóti UMFÍ, 11.07.2009

Ég hafði skráð mig í maraþonið vegna þess að ég var búin að lesa að ég gæti hætt við fram á síðustu stundu... og ég ætlaði ekki norður - punktur... Bíðari nr 1 var ákveðinn að fara.

Á fimmtudag var kominn tími til að hætta við því ég ekki enn búin að fá gistingu... en ég á svo góða vinkonu hana Björgu sem reddaði okkur raðhúsi skyldmenna Palla... Það var því rennt norður á föstudag... gögnin sótt, borðað pasta og blíðunnar á Akureyri notið fram í fingurgóma. Fólkinu sem treysti okkur fyrir húsinu sínu er ástsamlega þakkað fyrir lánið á því.

Ég var í fyrri ráshópnum en við vorum 4 sem vorum ræst kl 8. Hringurinn um bæinn var ágætur en frá ca 12 km var lagt af stað út úr bænum og snúið við á 25 km punktinum. Sá kafli (26km) var mér erfiður, en það er bara ég, mitt vandamál æsist upp í vegarhalla... þá þarf ég að ganga á milli til að endurnýja hlaupalagið.

Öll umgjörð og þjónusta í kringum hlaupið var til fyrirmyndar þó ég segi alltaf að það sé allt of langt að hafa  5km á milli drykkjarstöðva.
Þá verð ég að segja að verðlaunaafhendingin var glæsileg með góðum veitingum. 

Því má bæta við... að í síðustu Reykjavíkurmaraþonum hef ég oft sníkt kók af starfsfólkinu á drykkjarstöðvunum... hér á Akureyri var boðið upp á kók á hverri drykkjarstöð og sagði starfsfólkið að kókið hefði slegið í gegn :)

Gögnin sótt í Anchorage, Alaska

Það er lifandi ,,skelfing" að vera allt í einu garmlaus... við byrjuðum daginn í Best Buy, kl 10. Sá fyrsti sem ég talaði við taldi garminn vera gallaðan en hann gæti samt ekkert hjálpað okkur... sá næsti vissi að það þyrfti að kaupa Alaska sér... við áttum ekki orð - fáránlegt að kaupa tæki með USA... NB...mínus eitt fylki og vera ekki sagt frá því.

það fór svo mikill tími til ónýtis í dag við að leita... af því að við vorum ekki viðbúin því að þurfa að nota kort... það fór hálfur eða nær allur dagurinn í að finna Sheraton hótelið með gögnin, rútustaðinn til að komast á startið og svo markið.
HVERS VEGNA tók það svona langan tíma... upplýsingarnar sem fylgdu í maraþonblaðinu í expopokanum, voru þær lélegustu sem ég hef nokkurn tíma fengið. Það bjargaði mér að ég var með heimilisföng af netsíðunni.  

Expoið var lítið... en eitthvað var til af söludóti, ég keypti mér hlaupasokka. Það tók innan við hálftíma að fara í gegnum expoið. Restin af deginum fór í að finna hvar hlaupið á að byrja - en það var of langt í burtu - hvaðan rútan fer á startið... og hvar maraþonið endar...  

Hatfield-McCoy Marathon WV, 13.6.2009

Hatfield-McCoy Marathon & Half Marathon, Williamson, WV USA 13. júní 2009
http://www.hatfieldmccoymarathon.com

Klukkan hringdi kl. 3:30... og ég fékk nægan tíma til að næra mig og græja til... Veðurspáin var ágæt, en það hefur rignt hér eins og hellt úr fötu öðru hverju. Ég ákvað að vera í síðum og taka með mér langermabol... sem ég hljóp síðan ekki í.

Startið var í Food City í Goody... sem garmurinn vildi auðvitað ekki viðurkenna... en við komumst á réttan stað á réttum tíma. Þarna var flagan afhent og þarna voru sjálfir Hatfield og McCoy mættir með rifflana sína. Hlaupið var einmitt ræst með riffilskoti kl 7.
Alla leiðina hljóp ég ýmist í Vestur Virginíu eða Kentucky... en hlaupið byrjaði í Kentucky og endaði í V-Virginíu.

Í upphafi hlaups var hitinn 70°F en í lokin var steikjandi sól og um 30°C hiti... Sólin er búin að stimla bolinn á mig. Það rigndi ekkert en loftrakinn var frá 60-70%... ég var alveg að kafna í mollunni á milli trjánna. Hluti af leiðinni var ,,trail" þ.e. drullusvað sem varð að feta sig yfir og þar var ég bitin af óvinaflugum. Leiðin var EKKERT NEMA BREKKUR... og ein þeirra svarinn óvinur minn.

Tekið úr leiðarlýsingu...There is one hill between miles 6 & 7 while the rest of the course is flat to rolling and runs on the roads that follow the creeks and rivers. It's a challenging, historic 26.2 mile run for the marathon runner as well as for the half marathon runner with the toughest being the first 13 miles.  Leiðin var mjög falleg. http://www.marathonguide.com/coursemaps/elevationchart.cfm?MIDD=1486090613

Ég tók aðvaranir alvarlega, drakk mikið á leiðinni og hlustaði á líkamann... og það kom niður á tímanum... en garmurinn minn mældi hlaupið 41,7 km sem er kannski ekki alvega að marka, þar sem úrið datt út á milli fjallanna... og tíminn mældist 5:59:58...
Bíðari nr. 1 var að sjálfsögðu í viðbragðsstöðu

,,Vinirnir" með rifflana tóku á móti hlaupurunum og var mikið um að vera í markinu og umhverfis það enda stórhátíð í bænum... Hatfield & McCoy reunion festival... nóg að borða og drekka. 

Smá tips... Time limits: All day... best to finish before dark so you won´t get shot... or lost and never be found...

Maraþonið er nr. 109
West Virginia er 38. fylkið mitt... 12 eftir

Gögnin sótt í Williamson West Virginia

Við höfum keyrt í 2 daga frá New York til að ná hingað. Maraþonið er á morgun og gögnin voru afhent frá 3-9 í dag. Það var ekki mikið um hótel eða mótel, maður ser nú bara tré hérna... og við erum í 27 mílna fjarlægð frá starti og marki... semsagt... eitt stykki maraþon í burtu.

Maraþonið heitir eftir 2 ættum sem elduðu grátt silfur í landnáminu í denn (1865)... Hatfield and McCoy... þeir bjuggu sitthvoru megin við ána...Big Sandy River, sem skiptir Williamson í tvennt... annar hlutinn fylgir Kentucky en hinn West Virginia. Inn í erjur þeirra fléttuðust síðan ástarmál afkomenda þeirra... bara eins og í bíó...
Vegna þessara fylkismarka sem eru alveg hætt að sjást... og brúað hægri vinstri... er mjög ruglingslegt að vita í hvoru fylkinu maður er og ég held að hlaupið bæði byrji og endi í Kentucky, þó það sé skráð í West Virginia.

Fort Collins Old Town Marathon 3.5.2009

Fort Collins Old Town Marathon & Half Marathon, 10K, 5K, Kids Run
Fort Collins, CO USA 3.maí 2009
http://ftcollinsmarathon.com

Ég veit hreinlega ekki hvernig ég svaf ... en ég var vöknuð áður en klukkan hringdi kl 2 í nótt. Ég fór í gegnum ferlið af vana, hellti upp á kaffi,  ræsti tölvuna og Bíðari Nr.1 hringdi strax á msn-inu, ég teipaði tærnar og var komin út 3:50.

Það er ekki oft sem hlaup bjóða upp á frí stæði í bílastæðahúsi eins og hér var gert. Rúturnar biðu fyrir utan. Ég fór með fyrstu rútu... mikið hrikalega er leiðin löng þegar maður keyrir hana um nótt. Við vorum keyrð upp í gil fyrir norðan bæinn.

http://ftcollinsmarathon.com/elevationmap.html
Upphafspunktur var í 6.108 ft hæð... og endaði í 4.981 ft.

Hlaupið var ræst 6:15... strax á fyrsta km. stóð ég á öndinni í þessari lofthæð.  Það bjargaði mér að fyrri hlutinn var niður... en síðari helmingurinn var nokkuð flatur. 
Hitinn var 37°F í upphafi og raki í loftinu, mér var kalt á höndunum alla leiðina, samt hlýnaði þegar sólin fór að skína og ég nálgaðist bæinn.

Maraþonið mældist 42,7 km... og er hæst ánægð með tímann sem mældist 5:09:09 á mína klukku. Lilja, Linda og sonur hennar tóku á móti mér í markinu. Það var frábært af þeim  

Colorado er 37.fylkið mitt.... 13 eftir
Þetta maraþon er nr. 106...  8. á árinu.

Fyrir Bíðara nr 1 :)

   Bíðari Nr 1 kvartaði yfir því að verðlaunapeningurinn sæist varla á myndinni... svo ég set hérna inn aðra mynd og vona að hann sjáist betur á henni.

Í dag keyri ég frá Oklahoma City til Dodge City í Kansas, gisti þar í nótt og held síðan áfram til Pueblo West í Colorado á morgun.

Oklahoma Marathon 26.4.2009

Oklahoma City Memorial Marathon & Half-Marathon, 5P Marathon Relay, 5K Memorial Walk, Oklahoma City, OK USA  26. april, 2009
http://www.okcmarathon.com

Klukkan vakti mig kl 3:30, samt er mjög stutt á startið. Svona vil ég hafa það - ekkert stress. það fyrsta sem ég gerði var að kveikja á tölvunni og hella á kaffi. Bíðarinn beið við tölvuna - hún er komin inn... og við kjöftuðum í gegnum MSN á meðan ég teipaði á mér tærnar.
(Nú er MSN-ið horfið úr tölvunni...  og ég get ekki talað við Bíðarann, ég hef eytt 3 klst í að leita að msn-inu og reyna að setja inn myndir og nú er ég búin að gefast upp, set myndirnar inn seinna)

Ég fór út rétt eftir kl. 5, enda geta bílastæðamálin veríð kílómetraraðir. Ég var heppin, þrátt fyrir að komast ekki í bílastæðahúsið sem ég ætlaði... það var búið að loka götunni. Ég lagði hjá einhverri bílastöð og bað svo konuna í næsta bíl að merkja inn á kortið mitt hvar við værum... Við vorum rétt hjá.

Venjulega þarf ég ekki að tékka inn dót fyrir hlaupið en nú gerði ég það... jakka, myndavél, bíllykla og bílastæðakortið... jakkinn var bara til að hlífa myndavélinni. Það var heitt úti og hvílíkt rok, það fauk allt laust, meira að segja litlir bakpokar.
Veðrið: Hitinn var 71°F í upphafi en var kominn í 78°F í lokin, loftrakinn var 62% og vindurinn var 26-30 mph, sem ég held að þýði mílur á klst... annars veit ég það ekki enda er ég ekki veðurfræðingur

Hlaupaleiðin var ágæt, rolling hills eins og þeir kalla það...  kannski aðeins of mikið af þeim og svo var það þessi stífi mótvindur síðustu 13 mílurnar... maður var svolítið þreyttur á þessum barningi til baka.
Hlaupið var mjög vel skipulagt, frábær þjónusta á leiðinni, nokkuð um áhorfendur og í markinu var allt til alls, eins og á veitingahúsi, nýsteiktir Carls Jr hamborgarar http://www.carlsjr.com  FLOTTUR PENINGUR

Maraþonið mældist 42.69 km og mín tímataka segir tímann minn vera 5:25:17 en ég hef sjaldan verið eins fegin að koma í mark og þarna... finnst ég mjög blessuð yfirhöfuð að komast í markið.

Þetta er 105 maraþonið mitt, 7. á þessu ári,
Oklahoma er 36. fylkið mitt... 14 eftir

Komin heim :)

Ég gisti síðustu nóttina í N-Attleboro... mjög þægilegt hótel með öll stóru verslunarnöfnin í innan við mílu fjarlægð. Þaðan var ég um klst. til Boston.
Ég er búin að vera EIN á ferðalagi í 13 daga, búin að keyra 2.008 mílur og hlaupa 2 maraþon. Flugið heim var kl 9:30 um kvöldið og lent 6:30 í morgun... ég horfði á 2 bíómyndir á meðan.

Bíðari NR 1 sótti mig út á völl... að sjálfsögðu

Næst síðasti dagurinn í USA

Ég fór snemma að sofa í gærkvöldi, hafði keyrt ca 100 mílur aukalega... í leit að hótelinu... Ég var rétt komin inn á herbergið þegar himinninn varð svartur, eins og það leggðist teppi yfir loftið.
Vaknaði um 4 leytið og fór á stjá, Bíðarinn kom strax inn á MSN.

Ég var lögð af stað kl 7 um morgun-inn, ég hafði fengið heimilisfangið hjá Harríett fyrrv. mágkonu og ákvað að keyra upp í hið fræga WOODSTOCK og heimsækja hana.
Ferðin var seinfarin, snarkrullaðir sveitavegir með 45 hámarkshraða... og eins og venjulega tók ég eftir að Kaninn er sko ekki með áhyggjur af sjónmengun með allar þessar rafmagnslínur meðfram vegunum.

Harriett var ekki heima... ég tók mynd af húsinu hennar og skrifaði henni bréf og setti í póstkassann... í því lét ég e-mail-addressuna fylgja og auðvitað fékk ég fljótlega svar.
Hún hafði aldrei þessu vant boðist til að vinna eitthvað í listabúð.

Woodstock varð ódauðlegur þegar hátíðin fræga var haldin þarna og sennilega eru flestir þarna ,,gömul blómabörn"

Það var ekkert annað að gera en að drífa sig til næsta gististaðar, þess sama og ég var á fyrstu nóttina í ferðinni í N-Attleboro. Ég stoppaði sennilega um hálftíma í allt í ferðinni og var á keyrslu í 10 og hálfan tíma, ca 450 mílur. 

Ég fékk sama herbergi og síðast, nr. 128 og dró allt dótið inn, nú skal pakka niður fyrir morgundaginn. Ég var uppgötvuð strax og ég setti tölvuna í gang. Þegar ég var búin að tala við ,,heimamenn" skrapp ég í dýrabúðir hér nálægt. 
Nú sígur á seinnihlutann, ég tékka mig út í fyrramálið og flýg heim annað kvöld.