New Mexico Maraþon, 2.sept.2007

Ég þurfti að vakna snemma fyrir síðasta hlaup, en nú þurfti ég að vakna klst. fyrr.  Ég hefði mátt sofa betur..... en ég er svo sem vön að vakna þreytt, hef bara einu sinni á ævinni vaknað óþreytt.  Ég hef það fyrir vana að hafa klst. til að undirbúa mig fyrir hlaupið og svo þarf að reikna tíma til að komast á staðinn.  Vaknaði kl 3.  Bíðarinn kom mér í rútuna stundvíslega kl. 4:15.......

Þetta er hlaup frá A til B, eins og svo oft hér og við vorum keyrð upp í einhverjar hæðir fyrir ofan bæinn.  Hlaupið var ræst kl. 5:30 og fyrsta klst. var myrkur.  Fyrstu 8 mílurnar vorum við í þessum ,,rolling hills".  

Óþægilegt að hlaupa í svarta myrkri..... göturnar eru svo ójafnar.  Eftir það kom 6 mílna löng brekka niður í borgina og hálft maraþon var að mestu leiti eftir endalausum og hundleiðinlegum göngustíg..... síðustu 2-3 mílurnar voru eftir vegi. 

Þetta var erfitt hlaup, ég fór of hratt af stað í myrkrinu, mér finnst alltaf erfitt að hlaupa niður brattar brekkur, svo hitnaði þegar steikjandi sólin kom, loftið þunnt og rosalegur raki, hélt ég en einn commentaði að loftið væri mjög þurrt.  Allavega....það var eins og að anda að sér vegg.  Þegar ég var komin á göngustíginn (þar var molla) var ég nær hætt að reyna að hlaupa.... ég stóð alltaf á öndinni ef ég reyndi það..... ég viss um að ég gekk um helminginn af leiðinni. 

Á 20. mílu var konan fyrir framan mig leidd í sjúkrabíl, og konan sem kom í mark á eftir mér.... sagði við manninn sinn (bíðarann sinn) að hún hefði tvisvar fengið súrefni á leiðinni.  Ég hefði verið í ofþornun á leiðinni ef ókunnugt fólk hefði ekki bjargað mér.    Það voru drykkjarstöðvar á annarri hverri mílu og þar var boðið upp á hlandvolgt Gatorate og vatn.... sem varð alltaf ólystugra með hverri mílu.... ég þrælaði því niður, maður verður að hafa orku. 

Mig langaði svo í ískalt kók að ég spurði par sem var að hvetja rétt hjá drykkjarstöð, hvort það ætti kók....... nei það átti það ekki, en rétt áður en ég sveigði niður á göngustíginn keyrðu þau upp að mér og réttu mér 1 líter af ísköldu kóki og ég drakk þennan líter á næstu 3 mílum.  Bjargaði mér alveg.

Ég hafði makað sólarvörn 50 á sólbrunann frá síðasta hlaupi.  Það dugði svo að ég sólbrann ekki meira..... en ég fékk stóran vatnsblöðru poka á versta brunastaðinn, nokkra minni annars staðar.

Hvað maður leggur á sig..... ég verð að fara að æfa almennilega ef ég ætla að lifa öll fylkin af.  Það góða var að hlaupið byrjaði svo snemma að ég náði að fara í sturtu, þó ég væri 6 tíma.  En oft verðum við að tékka okkur út um miðja nótt, ef við ætlum að keyra áfram sama dag.

Við keyrðum til Colorado Springs um eftir miðdaginn.... um 5 tíma keyrsla.   

Green River Marathon, 25.ág. 2007

Ég fór inn á slóðina fyrir haupið http://www.grchamber.com/  til að athuga úrslitin og rakst þá á lýsinguna á hlaupinu og datt í hug að afrita það fyrir ykkur.  Það er ,,algjört must" að lesa svona áður en maður skráir sig í hlaup. Mér var sagt í Green River að það rigndi 9" á ári og í fyrra rigndi það á hlaupadaginn sem sést á commentunum...... en það hafa engir sett comments fyrir hlaupið á þessu ári.  Síðustu mílurnar var hlaupið niður af fjallinu, mikil hæðarlækkun og niður í bæinn.

PS.  Ég sá aldrei neina villta hesta!

ATH...... mynd birt með góðfúslegu leyfi Bíðara nr. 1

Course Description
Packet pick-up will be 4-8pm on Expedition Island before & during the Cajun shrimp boil/pasta dinner. Fireworks will follow.
Runners for both races will be picked up Saturday morning at 5:15am and bused to the starting point. The race starts at 6:30 am. Elevation is 6800' at start. Starting point is next to the Wild Horse Kiosk located at the east entrance of the Wild Horse Loop Tour on County Road 14. Runners will have a 700 ft. incline for about 5 miles. The course continues across the top of White Mountain along the Pilot Butte Wild Horse Loop Tour across rolling hills between 7300 and 7500'. Last year runners described the course as challenging.

Maraþon nr. 80 til heiðurs Eddu systir.....

Komið þið sælar Byltur. 

Þið verðið að fyrirgefa að fjarstýringin virkaði ekki sem skildi, ég hef ekki verið í tölvusambandi en ég veit að þið hafið samviskusamlega hlaupið eftir prógramminu.  En til að uppfæra ykkur varðandi ferðalagið, kemur smá ferðasaga.

Ég og Bíðari nr 1 flugum til Minneapolis sl. miðvikudag og þaðan til Denver Colorado.  Að sjálfsögðu erum við í Bíðara-og hlaupaferð.  Ferðinni var heitið til Green River í Wyoming og þar hljóp ég mitt 80. maraþon.  Við vorum 2 daga að keyra þangað.  Við vorum ekki í gsm-sambandi og tölvan fann ekki netið á hótelinu.  Bærinn svo lítill að þar var engin tölvubúð og enga hjálp að fá í því efni. 

Þessa helgi var Green River Festival og margt um að vera fyrir utan maraþonið sem var á laugardegi 25.ágúst..... Hljóp ég til heiðurs Eddu systir sem varð 40ára.... og hljóp ég á sama tíma og veislan var hjá henni heima á Íslandi. 

Í pastaveislunni sem var utandyra.... var auðvitað pasta, en líka kartöflur, risarækjur, pylsur/bjúgu ?, brauð og fl.  Þá var hljómsveit að spila og svo var uppboð á listaverkum. 

Ég þurfti að vakna kl 4 um nóttina, mæta kl 5:15 í rútuna.  Ég svaf svo sem ágætlega, þó maður sé á kolvitlausum tíma.  Hlaupið byrjaði kl. 6:30 og þá var orðið bjart. 

 

Bíðarinn kom mér í rútuna og það var keyrt upp í fjöll..... og hættið nú alveg.... Sálin hrópaði -HVAÐ ER ÉG AРGERA HÉRNA-   ég þurfti að hlaupa 40 km. á moldar-þvottabrettisvegi...... í steikjandi hita, því loftið er svo þurrt og svo stóðu allir á öndinni vegna þunna loftsins.  Fyrstu... ég man ekki hvað margar mílurnar voru upp..... HJÁLP.... ég fer ekki í meiri fjallamaraþon.  Síðustu 3km.  (mældist 43km)  voru á malbiki. 

 

 

Drykkjarstöðvar voru óvenju fáar eða á annarri hverri mílu og á tveim þeirra voru glösin búin.  Vegna hitans gekk ég mikið á milli, hef ekki áhuga á að drepa mig fyrir sportið..... ég hef tvisvar verið í hlaupi þar sem menn dóu í markinu.  Það var í Chicago árið 2000 og í OC í janúar sl.

Það varð fljótt mjög heitt, ekki ský á lofti, og loftið þurrara en á Íslandi.  Ég held ég hafi orðið fyrir ofþornum, því ég þori aldrei að drekka mikið í einu.  Það sem var verra var að ég skaðbrann á kálfunum, hafði steingleymt að bera sólarvörn á þá.   Þvílíkt hvað ég var fegin að komast í markið og geta teygað kalt kók og vatn. 

Ég held ég hafi sjaldan gengið eins nærri mér og núna, var rúma 6 tíma.  Það sem eftir var dags drakk ég endalaust, var með höfuðverk, lystarlaus og að auki skaðbrennd á kálfunum.

Ég er búin að hirða upp erfiðustu hlaupin í USA hvað eftir annað, Desert News Salt Lake City, Crater Lake Oregon, Mt. Rushmore S-Dakota og man ekki hver fleiri..... Nú fer ég bara í borgarhlaup, TAKK FYRIR.... nú þarf að lesa betur UM hlaupið ekki bara athuga hvort dagsetningin hentar.