Warner Robins, Georgía

Við skruppum í gær þangað sem hlaupið á að byrja, vildum ekki alveg trúa því að expo-ið væri á sama stað um morguninn - fyrir hlaupið. 
Ég hef oft fengið flöguna afhenta rétt fyrir ræsingu en ekki gögnin.  Við vorum á réttum stað og ekkert annað að gera en bíða.

Ekki svaf ég vel í nótt og dreymdi tóma vitleysu. 
Klukkan var stillt á 4:30 en við vorum komin á ról fyrr. Lúlli ætlar að tékka okkur út á meðan ég er í hlaupinu og við keyrum áleiðis til Orlando strax eftir hlaupið. Það er svo kalt hérna - verðum ekki stundinni lengur.

Sárin sem ég fékk í Disney eru að gróa og ég hef lagast í vinstra nára

100. Maraþonið mitt, Disney, Florida 11.jan.2009

Disney World Marathon & Half Marathon, 5K, Orlando, FL USA 11.jan. 2009
http://www.DisneyWorldMarathon.com

Í dag náðum ég stórum áfanga. Ég hljóp hundraðasta maraþonið mitt hér í Disney World í Florida. Ég hef hlaupið þetta maraþon áður og þótti það frábær upplifun. 

Hlaupið var ræst kl. 5:50 svo við vöknuðum 3:30 og það mátti ekki knappara vera. Við sáum það þegar Lúlli var í bílastæðisröðinni að ég varð bara að kveðja hann þar og hlaupa út úr bílnum. Ég rétt komst í ,,síðasta piss" og í ráshólfið mitt. 

Veðurspáin spáði skýjuðu og 20% líkum á rigningu... þetta voru auðvitað tóm svik. Við byrjuðum í 15 °C hita en um leið og sólin kom upp var orðin steik, 25°C og mælirinn á bílastæðinu sýni 30°C.

Ég byrjað vel, fór samt alltof hratt af stað og varð fyrir því óhappi að detta og strauja malbikið í kringum 5. mílu... hægri hliðin var upprifin og nárinn vinstra megin var aumur... En hvað með það, ég reyndi bara að spýta í lófana og halda áfram.
Hitinn lamaði mig á leiðinni, ég á í svo miklum vandræðum með að drekka hæfilega. Fyrst drakk ég alltof lítið og síðan alltof mikið.

Þegar ég nálgaðist markið, lét Lúlli mig fá spjald sem hann hafði skrifað á 100 Maraþon, Bryndís... og ég hljóp með það í gegnum markið.

Ég kom í mark á tímanum 5:34:02 á mína klukku, og verð víst að gera mig ánægða með að hafa ekki þurft að hætta eftir að ég datt.

Startið á morgun

Disney World Maraþonið verður ræst kl. 5:50 á staðartíma... sem umreiknast til 10:50 á íslenskum tíma. Nú reynir maður að muna eftir að slaka á.

Gögnin sótt í Disney, Florida

Veðrið var dásamlegt í dag, heitt og notalegt í sólinni. Við renndum í Disney garðinn til að sækja gögnin fyrir maraþonið á sunnudag. Þar var auðvitað múgur og margmenni. Barnahlaupið var í gangi rétt hjá þar sem gögnin voru afhent.

Þetta er í þriðja sinn sem ég fer í þetta Expo... þó ég hafi bara hlaupið Disney einu sinni áður... en það hafði heldur betur breyst frá því síðast. 
Pinnmerki hlaupsins helmingi dýrara, engir afslættir á hlaupafatnaði og hvorki boðið upp á vatnssopa né neitt til að smakka. 

Síðast þegar ég hljóp Disney (2005) var hálfa maraþonið ræst um leið og það heila, en við hlupum þá í sínhvora áttina minnir mig, núna er hálfa maraþonið á morgun, laugardag og þeir sem hlaupa bæði heilt og hálft fá sérstakan verðlaunapening auka... ég vildi að ég hefði vitað af því fyrr, því ég reyndi, en það var of seint að skrá sig í þetta hálfa í dag.

Mississippi Blues Marathon, 3.1.2009

Mississippi Blues Marathon, Jackson, MS USA Jan. 3, 2009
http://www.msbluesmarathon.com/

Ég svaf óhemju illa  og hef ekki hugmynd af hverju. Klukkan var stillt á 4:45 og við vorum komin út úr dyrunum um kl.6. Það var ekki langt á startið en maður getur þurft að ganga eitthvað frá bílastæðunum.
Þetta er ekki fjölmennt hlaup. Hvílíkur loftraki, mér var þungt um andardrátt á meðan ég beið eftir ræsingu. Göturnar voru blautar og hálar... og skelfilega illa farnar í gamla bænum.

Hlaupið var ræst kl 7 og ég hélt ég væri komin í rússíbana, hvílíkar brekkur, ég heyrði fólk kvarta yfir þeim.  Sem betur fer vissi ég ekki af þeim fyrir, þeir eru ekki með hæðarkort á síðunni.
Ég heyrði marga tala um að þeir hefðu keyrt sig út í brekkunum...
Eftir brekkurnar þ.e. eftir að hálfa maraþonið hafði verið skilið frá, fórum við fram og til baka eftir ,,keflavíkurvegi" og síðan aftur í brekkuvesenið. Við vorum allan tímann í umferðinni, aðeins ein akgrein var lokuð af fyrir hlaupið.  Þjónustan á leiðinni var frábær en fáir aðrir á ferli.

Ég lauk hlaupinu á tímanum 5:30:34 og má bara þakka fyrir að hafa nennt að klára það og verð nú að segja eins og er að þetta var ekki skemmtilegt hlaup. Þetta maraþon var nr 99 hjá mér og fylkin sem ég hef klárað orðin 32   

Ath. myndir birtar með góðfúslegu leyfi Bíðara nr. 1 

Gögnin sótt í Jackson, Mississippi

Við renndum niður eftir um hádegið.

Við erum bara nokkrar mílur í burtu. 
Expoið var frekar lítið enda er þetta ungt hlaup, annað sinn sem það er haldið. 

Ég fékk rásnúmerið 104.
Það voru tónleikar á staðnum, blues hljómsveit enda er þetta blues-maraþon.

Þarna hitti ég loksins á bás frá
50 State Marathon Club
ég hef lengi ætlað að gerast félagi í honum. 

Síðan settum við rásmarkið inn í garminn og keyrðum þangað til að kanna bílastæði og fleira. Þá er bara að taka sig til, slappa af og borða eitthvað af viti

Í startholunum

Við komum til Jackson Mississippi um kvöldmatarleytið, eftir að hafa verið á keyrslu í mest allan dag. Nú slöppum við af en gögnin verða afhent á morgun og maraþonið er á laugardag.

Hlaupárs-annáll 2008

Þetta ár hefur verið sannkallað hlaupár... ekki aðeins í þeirri merkingu að dagar þess voru 366, heldur í þeirri merkingu að ég hef aldrei hlaupið eins mörg maraþon á einu ári... eða 17 talsins.

Síðasta haust fékk ég hásinameiðsli og varð að hætta við Marine Corps Maraþonið í Washington DC í okt... þess vegna hélt að ég myndi nú ekki hlaupa mikið þetta árið...
En við vorum búin að kaupa ferð til Californíu um áramótin og ég var búin að kaupa mig inn í Rock´N´Roll maraþonið í Arizona... og ég var nokkuð góð í fætinum  

Músíkmaraþonin eru sérstaklega skemmtileg, svo ég ákvað að láta mig hafa það og kraftganga... með þeirri hugsun að hætta þá bara á leiðinni ef hásinin myndi bresta.  Þar með var ekki aftur snúið... þetta varð eina ferðin á árinu sem ég hef aðeins tekið 1 maraþon.

Næsta ferð var farin í febrúar og þá voru tekin 2 maraþon á 1 viku. Þegar skólinn var búinn í maí, var þriðja ferðin farin og þá voru tekin 4 maraþon á 3 vikum. Reykjavíkurmaraþon var síðan samviskusamlega farið hér heima í ágúst.

Fjórða maraþonferðin var farin til Usa í september og þetta sinn í miðríkin og á 5 vikum hljóp ég 7 maraþon.
Fimmta og síðasta ferðin var farin rétt fyrir jól og tekin 2 maraþon...

Samtals eru þetta 17 maraþon á einu ári... og ... hummm... eitt hálfmaraþon á Suðurnesjum.
Samtals... 738,5 km
Á þessu ári bætti ég 11 nýjum fylkjum í safnið og hef því afgreitt 31 af 50 fylkjum USA... og maraþonin orðin 98 talsins.

Næsta maraþon er 3. jan í Jackson, Mississippi http://www.msbluesmarathon.com/
og 100. maraþonið verður 11.jan 2009 í Disney í Florida http://www.DisneyWorldMarathon.com 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Maraþonin mín

Síðasta hlaup ársins

Við vorum búnar að tala okkur saman um að ég myndi vera fyrir utan hjá Þóru Hrönn kl 5...
Ég var amk hálftíma of snemma í því... misreiknaði mig, þurfti að hlaupa við á pósthúsinu og sækja lítinn pakka, en í honum var ,,silfur nóta" sérstök verðlaun fyrir að hlaupa 2 músíkmaraþon á árinu. 
Ég á tvær svona nótur fyrir.

Við fórum ,,nettan Norðurbæ" eins og Þóra Hrönn orðaði það. Það var svo æðislegt að hlaupa með vinkonu  Hringurinn hjá mér mældist 12,3 km... og er síðasta hlaup ársins hjá mér. 

Á morgun fljúgum við hjónin til Flórída og ég hleyp í Mississippi, Georgíu og Flórída. Þóra Hrönn fer til Alaska í ævintýralega sleðaferð tveim dögum áður en ég kem heim, þannig að við hlaupum ekki aftur saman fyrr en í lok febrúar.

Hlaupið í spik !

Það fer ekki á milli mála, maður er þyngri á sér, eftir allt átið... Auðvitað er ég ekkert öðruvísi en hinir, át á mig gat. En þetta er svo gott

Ég er að skríða saman eftir ofnæmið sem byrjaði á aðfangadagskvöld. Rakti söguna á hinni síðunni minni, en ég hef verið svolítið þung vegna ofnæmislyfjanna. Var t.d. ekki vöknuð þegar Þóra Hrönn sendi mér sms í morgun og gat því ekki hlaupið með henni.

Ég hljóp ekki út úr dyrunum fyrr en um 4 leytið. Hljóp þá sama hring og síðast þ.e. Garðabæ - hinn styttri, sem mælist 16 km þegar ég hleyp að heiman.  Mér finnst ég vera blessuð í bak og fyrir að hafa ekki fundið neitt til í ökklum eða hendinni og var heldur ekki ,,þung" af lyfjunum.